Evangelium secundum Lucam (6,43-49)
Non est enim arbor bona, quae facit fructus malos: neque arbor mala, faciens fructum bonum.
43. Não há árvore boa que produza frutos maus, nem árvore má que produza frutos bons.Unaquaeque enim arbor de fructu suo cognoscitur. Neque enim de spinis colligunt ficus: neque de rubo vindemiant uvam.
44. Pois cada árvore se conhece pelo seu fruto. Não se colhem figos dos espinhos, nem se vindimam uvas dos sarços.Bonus homo de bono thesauro cordis sui profert bonum: et malus homo de malo thesauro profert malum. Ex abundantia enim cordis os loquitur.
45. O homem bom, do bom tesouro do seu coração, tira o bem; e o homem mau, do mau tesouro, tira o mal; pois a boca fala da abundância do coração.Quid autem vocatis me Domine, Domine: et non facitis quae dico?
46. Por que me chamais: Senhor, Senhor, e não fazeis o que eu digo?Omnis qui venit ad me, et audit sermones meos, et facit eos: ostendam vobis cui simile sit.
47. Todo aquele que vem a mim, ouve as minhas palavras e as pratica, eu vos mostrarei a quem é semelhante.Similis est homini aedificanti domum, qui fodit in altum, et posuit fundamentum super petram: inundatione autem facta, illisum est flumen domui illi, et non potuit eam movere: fundata enim erat super petram.
48. É semelhante a um homem que construiu uma casa, cavou profundamente e pôs o alicerce sobre a rocha; vindo a enchente, o rio investiu contra a casa, mas não a conseguiu abalar, porque estava bem construída sobre a rocha.Qui autem audit, et non facit: similis est homini aedificanti domum suam super terram sine fundamento: in quam illisus est fluvius, et continuo cecidit: et facta est ruina domus illius magna.
49. Mas aquele que ouve e não pratica é semelhante a um homem que construiu uma casa sobre a terra, sem alicerce; o rio investiu contra ela e imediatamente caiu, e grande foi a ruína daquela casa.
Reflexão:
Este Evangelho revela que a essência de cada ser se manifesta em seus frutos, e não apenas em suas palavras. A clareza interior exige fundamentos sólidos, construídos na verdade e no amor. A vida não se sustenta em aparências frágeis, mas na rocha que é a consciência enraizada no eterno. A liberdade nasce quando se vive aquilo que se professa, e não apenas quando se fala. Cada gesto humano é semente que se torna fruto no tempo. A dignidade floresce quando a construção interior resiste às águas da incerteza. Assim, o destino humano é edificar comunhão, unindo esforço pessoal e graça divina.
Versículo mais importante:
Similis est homini aedificanti domum, qui fodit in altum, et posuit fundamentum super petram: inundatione autem facta, illisum est flumen domui illi, et non potuit eam movere: fundata enim erat super petram.
48. É semelhante a um homem que construiu uma casa, cavou profundamente e pôs o alicerce sobre a rocha; vindo a enchente, o rio investiu contra a casa, mas não a conseguiu abalar, porque estava bem construída sobre a rocha.(Lc 6:48)
Leia também:
#evangelho #homilia #reflexão #católico #evangélico #espírita #cristão
#jesus #cristo #liturgia #liturgiadapalavra #liturgia #salmo #oração
#primeiraleitura #segundaleitura #santododia #vulgata
Nenhum comentário:
Postar um comentário